Πως κάποιος προετοιμάζεται, για κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ?
Αν η παραπάνω πρόταση, σας παρουσιάζεται σαν εξωπραγματική, βαθυστόχαστη και φιλοσοφική, σας προ(σ)καλώ να το ξανασκεφτείτε.
Ο λόγος που σας το ζητώ, είναι απλούστατα γιατί η παραπάνω φράση, ουσιαστικά περιγράφει την καθημερινότητα όλων μας.
Αναφέρεται σε όλες εκείνες τις στιγμές, που κάτι “στράβωσε”, κάτι που κυριολεκτικά έφερε τα πάνω κάτω, κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί σε εμάς, αλλά συνέβη.
Είναι οι στιγμές εκείνες, όπου δεν υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο δράσης,
Είναι οι στιγμές εκείνες, που κανένας από το γύρω κόσμο μας και από τους ανθρώπους που μας αγαπούν, δεν μπορούσε να μας προσφέρουν τίποτα.
Αυτές οι εκτός “εγχειριδίου” στιγμές, αποτελούν μια ξεκάθαρη απόδειξη, των πραγματικών ικανοτήτων που υπάρχουν μέσα μας.
Στο σημείο αυτό, καλούμαστε να απαντήσουμε στο εξής:
“ Αν ο καθένας από εμάς, τα καταφέρνει ακόμη και σε συνθήκες εκτός “πραγματικότητας”, ποιος είναι ο λόγος που εξακολουθεί να αμφιβάλλει για τις ικανότητες του? ”
Αν οι σκέψεις που θα μας οδηγούσαν στην έναρξη, στη συνέχιση αλλά και στο κλείσιμο της κάθε ημέρας, ήταν περισσότερο εστιασμένες σε μια εμπιστοσύνη, γύρω από το “καλό”, τι θα άλλαζε?
Αν η ιδανικότερη προετοιμασία που θα μπορούσαμε να κάνουμε προς τους εαυτούς μας, είναι η καλλιέργεια της πραγματικής πίστης αλλά και ελπίδας, για ένα καλύτερο ατομικό και ταυτόχρονα συλλογικό μέλλον?
Αν κάποιος σας γνωστοποιούσε, πως ο κόσμος μας μπορεί να γίνει φανταστικός, μόνο όταν ΕΣΥ και ΕΓΩ, επιλέξουμε να αγκαλιάσουμε την ιδέα της υποδειγματικότητας, με τον ίδιο τρόπο που αγκαλιάζουμε το πόνο, τη δυστυχία και τη μοιρολατρία?
Ίσως ο κόσμος μας να μην είναι φανταστικός, γιατί όλοι μας φοβόμαστε την ιδέα να είμαστε ευτυχισμένοι.
Ίσως ο κόσμος μας να μην είναι φανταστικός, γιατί όλοι μας εθελοτυφλούμε μπροστά στο δικαίωμα που σαν άνθρωποι αποκτήσαμε με τη γέννηση μας, να είμαστε χαρούμενοι,
Ίσως ο κόσμος μας να μην είναι φανταστικός, γιατί όλοι μας αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω μας, αναζητούν ότι και εμείς…την αγάπη.
Πως είναι αλήθεια δυνατόν να περιμένουμε να ευτυχήσουμε, όταν η ίδια η ιδέα της ευτυχίας ή της χαράς, μας τρομάζει?
Όλος ο κόσμος, επιθυμεί ενδόμυχα στην ψυχή και στην καρδία του ένα κόσμο παραδεισένιο, αλλά ταυτόχρονα τον σαμποτάρει, μην επιτρέποντας να εμφανιστεί έστω και σαν σκέψη.
Η καλύτερη ίσως προετοιμασία που καλούμαστε να κάνουμε, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, τις τελευταίες ημέρες πριν την έναρξη του νέου έτους, είναι να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, να ευχηθούν με όλο τους το είναι, ένα κόσμο, μια πραγματικότητα, μια καθημερινότητα, όπως τους αξίζει και όπως τους κάνει ευτυχισμένους.
Ας επιτρέψουμε στην αυριανή ημέρα, στο νέο χρόνο, στη νέα γνωριμία και στο μέλλον γενικότερα, να μας προσφέρει αυτό που ζητάμε και δικαιούμαστε, χωρίς να κρατάμε επιφυλάξεις.
Ας μάθουμε στους εαυτούς μας και στη συνέχεια στα παιδιά μας, την ομορφιά του ανθρώπινου πνεύματος και της φαντασίας, που αντί να μιλά για παραμύθια, να υλοποιεί τη πραγματικότητα ολόκληρου του κόσμου.
Ένας φανταστικός κόσμος, είναι εδώ ήδη!
Το μόνο που χρειάζεται από εμάς, είναι η πρόθεση να τον δούμε όπως πραγματικά είναι.
Έφτασε η ώρα, να κλάψουμε από χαρά,
Έφτασε η ώρα, να γελάσουμε χωρίς κάποιο επιφανειακό λόγο, αλλά μέσα από την αναγνώριση της ευτυχίας που ανακαλύψαμε μέσα σε εμάς και στη συνέχεια στους γύρω μας.
Ήρθε η στιγμή, που ότι σκεφτείς ζωγραφίζεται στον κόσμο γύρω σου, και εσύ τολμάς να ισχυρίζεσαι ότι αυτό αποκλείεται να “δουλεύει”?
Αν η δήθεν “ρεαλιστικότητα” των μέχρι τώρα τρόπων σκέψης και δράσης σου, αποδείχτηκαν ανεπαρκής στο να σου αναβαθμίσουν όχι μόνο το μέλλον, αλλά και την καθημερινότητα σου, γιατί σε φοβίζει να δοκιμάσεις κάτι που “φαινομενικά” παρουσιάζεται “παιδικό” ?
Αν οι φόβοι του καθενός μας, ζωντανεύουν μέσα από τη δύναμη των σκέψεων και των αμφιβολιών μας, γιατί δεν πειραματιζόμαστε αντίστροφα?
Ζητούνται σκέψεις για ένα φανταστικό κόσμο, με αμοιβή τον αντίστοιχο τρόπο ζωής.
Ζητούνται πρεσβευτές ενός φανταστικού κόσμου, απολαμβάνοντας για πρώτη φορά στη ζωή του, το προνόμιο του να ενσαρκώνει την πιο λαμπρή περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Όλος ο πλανήτης ζητά από εσένα, να σκεφτείς όσο πιο φανταστικά μπορείς και σε διαβεβαιώνει, πως αν μέσα από τον τρόπο ζωής σου συνεχίσεις να τον υποστηρίζεις μέρα με την ημέρα, τότε αναμφισβήτητα θα τον ζήσεις.
Καλώς όρισες σε μια φανταστική εκδοχή του κόσμου αλλά και του εαυτού σου…την καλύτερη.
