Άνθρωποι που σε αγαπούν όχι ως κομμάτι δικό τους,

 αλλά μιας ολόκληρης γενεαλογίας που προϋπήρχε και θα μετα-υπάρχει.

 

Όχι ανιδιοτέλεια, αλλά ανικανότητα να διαχωρίσεις το

που ξεκινάς εσύ και που τελειώνει ο άλλος.

 

Συναντήσεις όπου οι ρόλοι του Πατέρα, της Μητέρας

και των αδερφών, αδυνατούν να καλύψουν τη

μεγαλοπρέπεια που η ψυχή τους φέρει, γιαυτό και

αντί για κοινωνική παράσταση επιλέγουν τη ζωή.

 

Δεν τους απασχολεί καθόλου το πρωταγωνιστικό

κομμάτι γιατί δεν παίζουν για την αποδοχή αλλά

για την ουσία.

 

Στις ματιές τους ο ίδιος ο θάνατος πεθαίνει αφού

οι στιγμές Αγάπης που παράγονται είναι Αιώνιες.

Στις αγκαλιές τους δεν υπάρχει τίποτα άλλο από

Αγάπη και αναγνώριση για το Έργο που κάθε μέλος

καλείται να κάνει.

 

Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να είναι θνητός και

όμως να ζει μέσα από τους άλλους πέρα από το

σόι, το φανταστικό σόι που μέσα από κάθε θάνατο

και κάθε γέννηση τιμά την Αγιότητα του Ανθρώπου.

 

Η Ανθρωπότητα είναι το σόι μας και ο

καιρός που θα δειπνήσουμε όλοι μαζί

έφτασε.

 

Τιμή σε όλους εσάς που βρισκόσαστε εδώ.